Radikalna introspekcija i filmski dnevnik koji nas vodi u srce bučnog indijskog grada i života zarobljenog u plitkim vodama. Nadareni umetnik, Nagnath zvani Nagastyle, počinje svoje putovanje da ostvari svoj san na osnovu beleški u svom dnevniku. Njegove nade u kreativno filmsko stvaralaštvo brzo zamenjuju beskrajne rutine ranih jutara, duga putovanja u prepunim autobusima i sedenje u neinspirativnoj kancelariji. Kriza postaje tema, film postaje možda sredstvo terapije, ali pre svega studija otuđenja koja se služi direktno, nefiltrirano, s potpunom iskrenošću i svakodnevnicom.
“Neka vrsta raja” je film o najvećoj američkoj zajednici penzionera pod imenom Villages - velike, samostalne utopije smeštene u centralnoj Floridi. Iza vrata ove fantastične zemlje okružene palmama, film prikazuje snove i želje male grupe stanovnika sela - i jednog uljeza - koji nisu u stanju da pronađu sreću u unapred “upakovanom” raju zajednice. Upečatljivo snimljen i brižljivo komponovanih kadrova, ovaj dokumentarni film nudi istovremeno surov i nežan i nadrealni pogled na beskrajnu potragu za pronalaženjem smisla i ljubavi u završnom činu života. Producent filma je proslavljeni reditelj Daren Aronovski.
Film o Majklu Hačensu, međunarodno poznatog pevača INXS -a, složenog i stidljivog čoveka koji je veći deo svog života proveo u očima javnosti, retko otkrivajući svoje istinsko ja. Retki arhivski snimci i intimni uvidi prijatelja, ljubavnika, porodice, kolega i samog Majkla Hačensa prikazuju njegov život od početka njegove lošeg porodičnog bekgraunda do vrhova rok zvezde i pada nakon što je nakaza u Kopenhagenu ozbiljno uticala na njegov život i sposobnost da se nosi sa svojim ličnim i profesionalnim životom. Dugometražni dokumentarac je napisao i režirao Ričard Lovenstejn, režiser većine muzičkih spotova grupe INXS.
Matija Štifanić je dvanaestogodišnjak, koji se, iako pripada “novoj” generaciji razlikuje od svojih vršnjaka, jer želi da se suoči sa jednom pričom iz prošlosti. Njegova prabaka je Milka Menjak Štifanić, koja je kao partizanka dospela u Aušvic prvim ženskim transportom (7. juli 1943) sa teritorije Nemačke okupacione zone u Srbiji. On nije imao priliku da je upozna, ali je zato imao priliku da pročita njene memoare...